Η απαγόρευση συγχρωτισμού με τον έξω κόσμο αλλά ο υποχρεωτικός συγχρωτισμός με τους οικείους μας οδηγεί σε συγκρούσεις.
Οικογένειες με πολλές δραστηριότητες που ίσως να έτρωγαν μαζί κάποιες Κυριακές τώρα -και ποιος ξέρει για πόσο ακόμα- πρέπει να συμβιβαστούν και να βρουν τρόπους συνύπαρξης. Με την εξωστρέφεια και το καθημερινό τρέξιμο τα προβλήματα στις σχέσεις καλύπτονται, μπαίνουν κάτω από το χαλάκι. Βγαίνουμε με φίλους, πηγαίνουμε σινεμά, θέατρο, ταξίδια ,δεν αφήνουμε κενά που πρέπει να συμπληρώσουμε εμβαθύνοντας στον κόσμο του άλλου, του συντρόφου, του παιδιού.
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους από τη σύγκρουση μπορεί να βγει και κάτι καλό καθώς μέσα στο πλαίσιο των χαλαρότερων ρυθμών που ζούμε όλοι μπορούμε να εστιάσουμε και να διορθώσουμε : Τα κακώς κείμενα… !
Μάλλον πρέπει να βιαστούμε γιατί οι οικονομικές συνέπειες που θα κληθεί να διαχειριστεί κάθε εργαζόμενος και επιχειρηματίας θα αυξήσουν τα επίπεδα στρες τα οποία μοιραία μεταφέρονται στην οικογένεια.
Γιατί ως γνωστόν η φτώχεια -σε ατομικό-πολιτικό και δημοτικό επίπεδο – φέρνει γκρίνια… !
